" فاش می گویم و از گفته ی خود دلشادم"
پر شد از مهر علی پیکره و بنیادم
مست میخانه شدم یاد نجف افتادم
بنده ی حیدرم و از دو جهان آزادم
ساقی امشب بده باده به شعف آمده ام
با امیدی به سر خم نجف آمده ام
امشب از عشق تو مولا همه جا ریخت به هم
از قدومت همه ی ارض و سما ریخت به هم
بهر دیدار تو ای شاه ، گدا ریخت به هم
بی سبب نیست که این سینه ی ما ریخت به هم
صدف کعبه شکست و گوهرش پیدا شد
فاطمه بنت اسد هم قمرش پیدا شد
آمدی و حرم از شور و نوا پر شده است
کعبه از جلوه ی الطاف خدا پر شده است
جام های تهی از لطف شما پر شده است
عالم از نعره ی مستانه ی ما پر شده است
ما همه مست تو هستیم همه مجنونت
سالیانی است که هستیم همه مدیونت
انبیا ریزه خور خوان تو هستند همه
محو در سوره ی انسان تو هستند همه
تشنه ی بارش احسان تو هستند همه
هر سحر خادم ایوان تو هستند همه
بی تو اصلا احدی نزد خدا محرم نیست
تو نباشی به خدا ختم رسل خاتم نیست
ای که بر هر دو جهان حکم ولایت داری
بر سر سائل خود دست حمایت داری
نسل در نسل به ما ویژه عنایت داری
بر همه انس و ملک حکم امامت داری
بهر هر سوخته دل یار علی باشد و بس
تا ابد سید و سالار علی باشد و بس
- جمعه
- 15
- فروردین
- 1399
- ساعت
- 19:39
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
مجتبی قاسمی
ارسال دیدگاه