هر دلی در پی آنست که ویران بشود
جای شک نیست اگر ملک سلیمان بشود
هر کسی غم شده دارایی عمرش، امروز
لمس لبخند تو کافیست که سلمان بشود...
باز لبخند بزن آب شود سینه ی کوه
باز لبخند بزن سنگ مسلمان بشود
تو که لبخند به لب پا به زمین بگذاری
عشق سرمایه ی هر ذره ی بی جان بشود
کودکان وقت گذر راه تو را می بندند
تا که همبازیِشان حضرت باران بشود
(شاه خوبانی و منظور گدایان شده ای)
خواستی ثروتشان وسعت ایمان بشود
آمدی مهر تو بالا ببرد "دختر" را...
آمدی معنیِ "زن" واژه ی انسان بشود
آمدی تا برود راه جهنم از یاد
آمدی بنده ی دلتنگ فراوان بشود
سنگ دندان تو را...آه، چه آمد به سرت
تا مگر یک نفر از جهل پشیمان بشود
باز لبخند بزن ای که به یک لبخندت
غم صد ساله ی عالم همه جبران بشود
آنچه گفتیم و نگفتیم و تو خود میدانی
باز لبخند بزن قسمت ما آن بشود
- جمعه
- 15
- فروردین
- 1399
- ساعت
- 21:22
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
حسن اسحاقی
ارسال دیدگاه