ای امید همیشه دنیا
آفتابی برای فرداها
بی تو تکلیف عشق روشن نیست
بی تو حرفی برای گفتن نیست
ظرف صبر زمانه لبریز است
بی تو دنیا همیشه پاییز است
حرف ها در دل قلم مردند
عشق را بی تو سکه ها بردند
کوچه هامان اسیر عریانی ست
همه ی عشق ها خیابانی ست
بی تو خوب است حال خیلی ها
نیستی در خیال خیلی ها
دور از چشمتان حرام خدا...
شده حالا حلال خیلی ها
ذوق هامان اسیر نان شده است
نان آزادگی گران شده است
حق ز باطل نمیشود معلوم
برزخ آخرالزمان شده است
سقف رؤیایشان چه پوشالی ست
بی تو دیگر چه جای خوش حالی ست
وقت غربال مردمان دیدیم
نام های بزرگ توو خالی ست
دیگر آن ندبه های عاشق نیست
جمعه هامان شبیه سابق نیست
هر چه غیر از تو در قنوت گذشت
جمعه هامان چه در سکوت گذشت
جشن ها بی تو شام غم دارند
همه باشند باز کم دارند
آسمان بی تو سقف تاریک است
لاجرم فصل صبح نزدیک است
تا هوای ظهور در سر گشت
ورق شعر های من برگشت
ای امید جهان مظلومان
انتظار تمامی ادیان
می چکد از نگاه تو خورشید
هر چه غنچه به روی تو خندید
ای امید عشیره دنیا
آفتاب ذخیره دنیا
ناجی درد کهنه عالم
وارث غصه بنی ادم
آمدی و امید پیدا شد
نوبت عاشقی دنیا شد
با خودت عشق و مجد آوردی
آسمان را به وجد آوردی
ای بهار همیشه تاریخ
انتظار همیشه تاریخ
صاحب اختیار فرداها
مهربان همیشگی مولا
روشنی هوای دنیا... تو
اول هر دعای دنیا ... تو
آمدی تا عدالتی باشد
تا خیال قیامتی باشد
شادی گریه های ما برگرد
التماس دعای ما برگرد
نوبت ما نمیشود بی تو
دولت ما نمیشود بی تو
- دوشنبه
- 18
- فروردین
- 1399
- ساعت
- 19:6
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسن کردی
ارسال دیدگاه