هر که عبد است صاحبی دارد
من غلام رقیه خاتونم
میزنم پر در آسمان حرم
مرغ بام رقیه خاتونم
باده ناب عشق سر بکشم
مست جام رقیه خاتونم
روی قلبم نوشته نامش را
محو نام رقیه خاتونم
با محبت اسیر کرده مرا
صید دام رقیه خاتونم
من اگر نوکرم به دربارش
از مرام رقیه خاتونم
محرم بی کسیم بوده و هست
هم کلام رقیه خاتونم
وحی عشقی به سینه ام بانو
نظری محضرت زدم زانو...
- یکشنبه
- 24
- فروردین
- 1399
- ساعت
- 22:44
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد حبیب زاده
ارسال دیدگاه