سلام ای دلربا یاحسن مجتبی
یوسف آل کسا یا حسن مجتبی

ای همه عالم فدات دیده ی من خاک پات
مظهر ذات خدا یاحسن مجتبی

محو کمالت شدند غرق جمالت شدند
مجمع ارض و سما یا حسن مجتبی

باده خور جام تو بر لبشان نام تو
سلسله ی انبیا یاحسن مجتبی

نور مُجسّم تویی شاه دوعالم تویی
ما به تو عبد و گدا یاحسن مجتبی
 
عاشقم و فانی ام بهر تو قربانی ام
همچو ذبیحِ منا یاحسن مجتبی

حمد خدای وَدود که چو قیام وقُعود
با تو شدم آشنا یاحسن مجتبی

مُحرمِ آواره ام بنده ی بیچاره ام
کِی شوم از تو جدا یاحسن مجتبی
 
زینت دوش رسول میوه ی باغ بتول
معدن جود سخا یاحسن مجتبی

غرق گناهم شَها چَشم به راهم شها
رأفتِ ناب تو را یاحسن مجتبی

کوکبِ رحمانیت ، دور کن از معصیت
بنده ی درمانده را یا حسن مجتبی

در همه دَهرِ کهن ، یافت نشد مثل من
نوکر پر ادعا یاحسن مجتبی

مانده ام از حال خویش ، غافل از احوال خویش
غرق شدم در ریا یاحسن مجتبی

تیغ شرف در نیام دم به دم و گام گام
سرزده از من خطا یاحسن مجتبی

عبد گنهکارْ من ، بنده ی بیمارْ من
از تو بخواهم شفا یاحسن مجتبی

یار جوانمردْ تو ، داروی هر دردْ تو
درد مرا کن دوا یاحسن مجتبی

عشقِ تو خورشید من ای به تو امّید من
کعبه ی اهل دعا یاحسن مجتبی

اول آخِر تویی باطن وظاهر تویی
رابع آل عبا یاحسن مجتبی

تو به دوگیتی امیر ، برهمگان دستگیر
توبه فلک مُقتدا یاحسن مجتبی

دلبر دلها تویی ، یوسف زهرا تویی
ای همه لطف و صفا یاحسن مجتبی

دِه به من اِی محترم ، فیض ثُباتِ قدم
در ره دین و ولا یاحسن مجتبی

سجده به کویت برند ، دست به سویت برند
جمله ی خلق خدا یاحسن مجتبی
 
صلح تو ای بی شکیب ، ای به مدینه غریب
چو نهضت کرببلا یاحسن مجتبی

گریه کنان را بخر پیش شهیدان ببر
حقّ شَهِ نینوا یاحسن مجتبی
 
در غمت ای مَهجَبین گشت به روی زمین
شور قیامت به پا یاحسن مجتبی
 
غرقِ فغان دهر شد قسمت تو زهر شد
گشت فلک در عزا یاحسن مجتبی

در غمت ای مهربان رفت به هفت آسمان
ناله ی واویلتا یاحسن مجتبی

ای همه مأنوسِ درد زهر به جانت چه کرد
که تو شدی جانفدا یاحسن مجتبی

سوخته جان و دلت همسر تو قاتلت
ای ثمر مرتضی یاحسن مجتبی

ای پسر فاطمه بوده تو را زمزمه
مرثیه کوچه ها یاحسن مجتبی

بار ولایت کشید محنت و اندوه دید
بضعهٔ خیر الوری یاحسن مجتبی

ناله اش افروخته پشت درِ سوخته
سوخت دل کبریا یاحسن مجتبی

دل همه غوغا بُوَد زینب کبری بُوَد
شاهد آن ماجرا یاحسن مجتبی

زود بشد ای شهید از تو محاسن سپید
در غمِ خیر النسا یاحسن مجتبی
 
واصل حاجت شدی تو به شهادت شدی
از غم زهرا رها یاحسن مجتبی

خونجگرت کوه و دشت ای جگرت بین طشت
کشته ی زهر جفا یاحسن مجتبی

سوختم از سوز غم گشته ام ای بی حرم
بر شرری مبتلا یاحسن مجتبی

اشک تو جاری زِ عین ، رأس عزیزت حسین
بود به طشت طلا یاحسن مجتبی

ای به دو عالم شفیع قسمت ما کن بقیع
حاجت دل کن روا یاحسن مجتبی