موسم سوگ آن عَطیّه آمد
باز دوباره فاطمیه آمد

باز دلم بیت العزایِ زهراست
غرق غم وسوز و نوای زهراست

سلام ای یوسف خیر النسا
سلام ای حاکم ارض وسما

سلام ای نرگس خیر البشر
سلام ای حجت ثانی عشر

سَروِ فلک قدش خمیده آقا
عزای مادرت رسیده آقا

ما همه گریان گل حیدریم
چو لاله از مصیبتش پرپریم

ماهمه گریه کن و سینه زنیم
سینه زِ داغ مادرت می زنیم

او که پس از پیمبر از جنایت
گشت شهیده در رَهِ ولایت

مادر تو عصمت کبری بُوَد
مادر تو امّ ابیها بود

مادر تو کوثرِ اهل کَساست
پشت و پناه علیِ مرتضاست

مادر تو گرمی هر انجمن
تربیت آموز حسین وحسین

مادر تو نافله خوان شب است
او صدف است و گوهرش زینب است

مادر تو نقطه ی پرگار عشق
پشت در خانه علمدار عشق

حیف که از جفای آن خصم دین
گشت میان کوچه نقش زمین

آه از این غصه ی بی خاتمه
ضربتِ سیلی و رخ فاطمه

از غم زهرا که غم اعظم است
گریم اگر تا به قیامت کم است

اَلعَجل ای سَیّد و مولای من
ای پسر فاطمه ، یابن الحسن

روضه ی ما سینه زدن های ما
ذکر و دم و نوحه و آوای ما

فقط برای شادیِ دل توست
که اشک ما چراغ محفل توست

مهدی فاطمه به ما عطا کن
قسمت ما بقیع و کربلا کن