ای جان نثار راه ولا مادر حسین
آئینه دار عشق و وفا مادر حسین

ای در یگانگی چو خداوندِ حیّ فرد
یکتای کلّ ارض و سما مادر حسین

ای روح تو تجلی انوار ایزدی
زیباییِ بهشت خدا مادر حسین

ای بهر حفظ دین و ولایت به پشت در
هستیِ خویش کرده فدا مادر حسین

از چه زدی پناه همه خلق! فضه را
در پشت دربِ خانه صدا مادر حسین

آن لحظه ای که پیش پسر خورده ای زمین
شد کوچه نینوای بلا مادر حسین

بعد از پدر به ناله ی واغربتا ی خویش
کردی قیامتی تو به پا مادر حسین

زد بوسه ها به پیکر تو تازیانه ها
دشمن نکرد شرم و حیا مادر حسین

والله داغِ آتش و دود و غلاف شد
بُنیانگذارِ کرببلا مادر حسین

اولادِ نانجیب همان پست فطرتان
کردند ظالمانه جفا مادر حسین

ذکر لب سکینه ی بِنتُ الحسین بود
در بین خیمه وا اَبَتا مادر حسین

آمیخت در حوالیِ قنداقه ای به هم
اشک رباب و واعطشا مادر حسین

روز دهم زِ ماه محرم دم غروب
شد غاضریه بزمِ عزا مادر حسین

شمرِ لعین ز جسم حسین تو سر برید
در قتلگاهِ خون زِ قفا مادر حسین

فرموده است امام رضا با دوازده
ضربه سرش نموده جدا مادر حسین

نیزه نشسته بود سر حجت خدا
از کوفه تا شام بلا مادر حسین

دیگر مده اجازه که گویم برای تو
از خیزران و طشت طلا مادر حسین