"سرمان گرم عطش بود، که باران آمد
نام دریا به لب خشک بیابان آمد"

محشری کرد به پا هیبتِ قَدْ قامت او
جلوه کرد و به تن مرده ی ما جان آمد

دلمان گرم شد از بارش نورش وقتی
دست گرمش به سر سوز زمستان امد

فصل ویرانگی ام طی شد و نرگس گل داد
نو بهارانِ دلِ بی سر و سامان آمد

دفتر دوره ی دلواپسی ام بسته شد و
صبح آرامش شبهای پریشان آمد


همه ی شهر زلیخا شده وقتی که شنید
یوسف فاطمه از جانب کنعان آمد

یازده آیه تطهیر رسید و پس از آن
وقت تفسیر شد و سوره ی انسان امد

باده ای بود که در خمره ی حق می جوشید
ساغری بود که با خیر فراوان آمد

رد شد از خاطره ی سیزده آیینه ی نور
ماه کامل شد و در نیمه شعبان آمد