دستِ تو باشد برای عاشقانت..سرپناه
سائلان را می شود دارالامانت..سرپناه
سفره ات پهن است در هر برهه ای بهر گدا
می شود بیچاره ها را آب و نانت سرپناه
هم درِ کاشانه ات باز است بر افتادگان
هم دهی مابین قلبِ مهربانت سرپناه
روی دیواری که خورده قابِ نامت یا حسن
می شود در اصل آن نام و نشانت سرپناه
آمدم خانه خرابم خانه ات جایی بده
بر منِ بی خانمان ارباب ماوایی بده
از تو می گویند بخشش هایِ بسیاری کریم
مثلِ باران بر سرِ هر تشنه می باری کریم
این گدایی هایِ ما اثبات کرده بر همه
غیر بخشیدن نداری هیچ کاری کریم
یا معزّالمومنین عزّت بده بر مومنین
در دل ما زاده ی زهرا تو سرداری کریم
شیوه ی رفتار تو با سائلان بینوا..
مشتبه شد بر فقیرانت بدهکاری کریم
یااولوالالباب باب رحمتی وا کن ز عشق
یا اباالعشاق در دلها تو غوغا کن ز عشق
کاش بارانی شوم در پیش پایِ تو مدام
رزق می گیرم ز دست دلگشایِ تو مدام
آمدم تا که دخیلِ خانه ات گردم حسن
باز کن در را شوم من هم گدایِ تو مدام
باز هم نوکر صدایم کن بحق نوکرانِ مخلصت
عاشقم من عاشقِ لحن و صدایِ تو مدام
قطع امید از خود کردم بر دادم می رسی؟
من اسیرم بر نگاهِ دلربایِ تو مدام
حال می خواهی قبولم کن وَ یا از در بران
استعانت کن بحق مادرت یا مستعان
- سه شنبه
- 9
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 10:41
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه