هر روز با گناه دلت را شکسته ام
با نامه ی سیاه دلت را شکسته ام
من با گناه ، فقط به خودم ظلم کرده ام
شد عمر من تباه دلت را شکسته ام
آقا بدم ولی ز شما دَس نمیکشم
از درگه تو خون خدا دَس نمیکشم
بی اختیار اشک، روان شد ز دیده ام
من غیر تو دل از همه عالم بریده ام
"ای مهربان تر از پدر و مادرم حسین "
آقا تر از تو در همه عمرم ندیده ام
بیچاره آن که ثانیه ای از دور شد
گفتم یاحسین و دلم پُر ز نور شد
حالا که درب کل حرم ها بسته شد
والله نوکرت، از این وضع خسته شد
مارا ببخش پای شما کم گذاشتیم
حالا حرم، خواهش هردل شکسته شد
"کردید کفر نعمت وصلش زیاد و کم
اینک شما و وحشت دنیای بی حرم"
دارم امیدِ اینکه رهایم نمیکنی
آقا دلم گرفته صدایم نمیکنی؟
آزار میدهد، مرا دوری حرم
میدانم از خودت ، جدایم نمیکنی
محبوب من چه شد سفر کربلای من
آقا نظر بکن بر این اشک های من
از داغ روضه ی عطشت آسمان گریست
هر که شنید اسم تو را بی امان گریست
در مجلس عزای تو تا روضه خوانده شد
دیدیم بین مان امام زمان گریست
یاد غروب روز دهم گریه ام گرفت
از ضربه ی دوازدهم گریه ام گرفت
- چهارشنبه
- 10
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 9:52
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
علی ناد علی
ارسال دیدگاه