بند اول:
بنده ی روسیاهم
غرق در اشک و آهم
من بدی کردم اما تو خوبی و دادی دوباره پناهم
ربنا یا الهی
من گدا و تو شاهی
دست من رو نگیری همه عمر من میره رو به تباهی
ای خدا اومدم محضرت با دل پر ولی دست خالی
هرچه گشتم رفیقی صمیمی تر از تو نبود این حوالی
برای من چاره کن که بیچاره م
نگاه به این روز تیره و تارم
انی اعوذ بک من النفسی
شکایت از نفس سرکشم دارم
بند دوم:
ترک دنیا نکردم
باتو خوش تا نکردم
زخم دل رو به نور مناجات و قرآن مداوا نکردم
شوق یارم ندارم
توشه دارم ندارم
من که غیر از خطاکاری سرمایه در کوله بارم ندارم
ذکر شبهای ماه خدا غیر از ارحم لنا ربنا نیست
سرپناهی به غیر از نگاه علی بن موسی الرضا نیست
محتاج نورم ببین که پژمردم
دست نیاز محضر تو آوردم
منو ببخش جان ساقی کوثر
من نمک از سفره علی خوردم
بند سوم:
ای تمام وجودم
ای همه تار و پودم
دست لطفت نبود دیگه مهمون ماه قشنگت نبودم
ای حیات و مماتم
ای دلیل نجاتم
من که جز گریه های محرم ندارم میون بساطم
این شبا حاجتم دیدن گنبد با صفای حسینه
چشم امید این نوکرا روضه ی کربلای حسینه
چشمه ی اشکم دوباره راه افتاد
به یاد شاهی که بی پناه افتاد
عزیز زهرا میون نامردا
با لب تشنه تو قتلگاه افتاد
- شنبه
- 13
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 17:47
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مظاهر کثیری نژاد
ارسال دیدگاه