هر کجا می نگرم نقش تو پیداست حسین
همه جا مجلس تکریم تو برپاست حسین
تو چه کردی که زمان با تو موافق شده است
تا ابد رایت گلگون تو بر جا ست حسین
رمز پایندگی آئین شهادت طلبی است
آنچه در نهضب سرخ تو هویداست حسین
پرورش یافته دامن وحی است و ولا
تربیت یافته مکتب زهر است حسین
مرگ از دیدن آن منظره لرزید بخویش
قامت آن روز که با زخم بیاراست حسین
مادرش گفت سپردم به تو او را یارب
هدف تیر بود از چپ و از راست حسین
ای خدا یاور او باش که در دشت بلا
یار و انصار ز کف داده و تنهاست حسین
چه کسی گفت که در کرب و بلا خورد شکست
فاتح بی بدل عرصه هیجاست حسین
گو محال است کند خم سر تسلیم به خصم
سرو حریت و آزادگی ماست حسین
فصل وصل است ، شکوفد گل زخم از بدنش
سر و تن داده و سر گرم تماشاست حسین
کهنگی را بسرا پرده او راهی نیست
هر زمان تازه تر از تازه و زیباست حسین
هان مبادا که دمی دامنش از دست دهیم
زانکه فریادرس روز مباداست حسین
در شب اول قبر آید و پرسد مارا
آن قدر شخص شریفی است و آقاست حسین
- یکشنبه
- 14
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 10:24
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
علی شهودی
ارسال دیدگاه