خلق نیکو در بشر یک نعمت یزدانی است
گر تهی باشد بشر زآن، رونق نادانی است
.
هم معطر سازد انسان را مدام اش از درون
هم ببخشد اعتبارش، خلعت رحمانی است
.
از کویر جان انسان بوته ی خلق نکو
می زداید خستگی را چون چراغ جانی است
.
روشنای روز را روشن تر و شب را نکو
سازد ار باشد کسی را، رحمت پنهانی است
.
ریشه در نهر زلال خصلت پیغمبران
هم بشر را پیک رحمت، آیت ایمانی است
.
خلق اگر باشد مزیّن بر صفات انبیاء
درد دل گردد مداوا، نسخه ی درمانی است
.
تو هم ای «الیار» اگر گردی مزین زاین صفت
قیمتت افزون شود چون گوهر انسانی است
- سه شنبه
- 16
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 11:54
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
جبار محمدی
ارسال دیدگاه