اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِىَّ اللّهِ،
اَنْتَ اَوَّلُ مَظْلُوم، وَ اَوَّلُ مَنْ غُصِبَ حَقُّهُ.

به لبـم نادعلیْ نادعلیْ، صبـح و شب است
دل در این بادیه در آتش ِعشق و طلب است

هـرکـه پا در ره غیرِ از تو گـذارد، بی شک
حاصلش درد و غم و رنج و عذاب و تَعَب است

أَشهَــدُ أَنَّ عَلیّـــاً وَلــیّ اللّهِ اذان
عشق و دلدادگی و شور و جنون را سبب است

از همان سیــزده مـاه رجب تـا شب قدر
هرزمان سیرِ مقامات تو کردم، عجب است

در مقامات تو این بس که چنین می گویند
کمتـرین فاصله ای بین تو بـا ذاتِ رب است

آنکــه در جنگ فـراری نشد و غالب گشـت
فاتحِ بَدر و حُنین، حیدر و شیرِ عرب است

من کجـا.. مدّعی شیعه ی راهِ تـو شـدن ؟!
من غباری به سر کوی توأم ، این ادب است

نزدِ مـن حُرمت او همچـو فـریضـه واجب
آنکه بر شیرِ خدا، شاهِ نجف، مُنتَسَب است

بوسـه ای تا بـه ضـریح تـو نشـاندم دیـدم
طعمِ انگور بهشتی ست که بر روی لب است

#وحید_دکامین