مناجات با امام حسین علیه السلام

من پناهنده شدم باز به دربارِ حسین
نوکرم نوکرِ درمانده ی بازارِ حسین

جایِ دیگر نروم غیرِ در هیئتِ او
سایه افکنده به سر سایه ی دیوارِ حسین

غافلم از دو جهان و به حسین بسته شدم
همه خواندند مرا عبدِ گرفتارِ حسین

ترسم از لحظه ی سختی که خطا کار شوم
وَ شوم جزء اسیرانِ دل آزارِ حسین

مثلِ حُرّ آمده ام تا که قبولم بکند
تا نگردم نفسی یا که کمی عارِ حسین

عطر و بویی اگرم‌ هست ز فیضِ دمِ توست
مثلِ گل کرده مرا مستیِ گلزارِ حسین

من کجا..روضه کجا.این همه الطاف چرا؟
مانده ام مات خدایا فقط از کارِ حسین