واژه ی جُود و سخاوت را تو معنا می کنی
قطره های اشک را واصل به دریا می کنی
پشت در ماندن نباشد پشتِ دربِ خانه ات
این تویی بر سائلانت نور اهدا می کنی
حضرتِ شاه خراسان بر تو می بالد فقط
این تویی تامین احساساتِ آقا می کنی
آخرین باب الحوائج هستی و صاحب کرم
این تو هستی هر گره را با نگه وا می کنی
هر کسی فریاد زد از جان و دل اِرحم جواد
هر چه می خواهد دلِ تنگش..تو امضا می کنی
من کی ام تا که بخوانم شمّه ای از مدح تو
پس بنابراین زبانم را تو گویا می کنی
نهمین خورشیدِ طاهایی..بتاب از معرفت
تابشت باعث شده که دیده بینا می کنی
این منم گم کرده راهی که به صید افتاده است
مطمئنم این گدا را زود پیدا می کنی
غیرتِ تو موج می زد در برائت یا جواد
این تویی که گریه بر احوالِ زهرا می کنی
- یکشنبه
- 29
- تیر
- 1399
- ساعت
- 22:52
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه