شکر خدا که نوکرِ جوادم
گرد و غُباری به درِ جوادم
بیخودم از خود و ندارم غمی
چرا که مستِ ساغرِ جوادم
در کَنفِ حمایتِ فاطمه...
همیشه گویا به برِ جوادم
باز بود باب عنایاتِ وی
سائلِ زشت و بدتر جوادم
آمده ام تا که براتم دهد
گرفته دستِ من نجاتم دهد
نیست کسی یاورِ من جز جواد
تکیه گهِ آخرِ من جز جواد
کیست که بر عهده ی خود بگیرد
شفاعتِ محشرِ من جز جواد
کیست قدم رنجه نموده نهد..
پایِ خودش بر سرِ من جز جواد
سند زدم مُلکِ دلم را به او..
نیست کسی سرورِ من جز جواد
ای علوی زاده گلِ روزگار
مرا برایِ خویشتن نگهدار
ای پسرِ رضا به حقّ رضا
عنایتی نما به حقّ رضا
شکر خدا که بر در خانه ات
آمده ام بیا به حقّ رضا
با نظری با نگهی چه گردد
بده به دل صفا به حقّ رضا
ضعیفم و خواهشم این ست مرا
به هر کجا بپا به حقّ رضا
حقیرم و ضعیف تر ز مورم
بنامت آقا همه غرقِ نورم
- یکشنبه
- 29
- تیر
- 1399
- ساعت
- 23:3
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه