ای مظهر صفات حمیده خوش آمدی
ای بر رسول نور دو دیده خوش آمدی
ارباب بندگان خدا در همه جهان
دلدار اولیای الهی به آسمان
ای آستان مرقد تو بِه ز صد بهشت
نام تو را خدا به فراز سما نوشت
گفتا حسین خط رسیدن به جنت است
سرلوحه فقاهت و دین و عبادت است
مدح اش چگونه من بنویسم که بی حد است
فضل اش همین بس است که محبوب ایزد است
افضل ز حج و کعبه زیارت به کربلاست
آری صفاش بیشتر از مروه و صفاست
کوی حسین با همه جا فرق میکند
معشوق را به حال خودش غرق میکند
آری حسین راه خدایی به جنت است
معنی و آیتی ز براهین عصمت است
راه سلوک و تزکیه اشک برای اوست
صد قاسم و هزار مهندس فدای اوست
سربند یاحسین هر آنکس که بسته است
یعنی ز غیر حضرت محبوب خسته است
همچون حبيب همدم محبوب می شود
حالش به لطف حضرت حق خوب می شود
در راه سیدِ شهدا می شود شهید
من نیز بر شفاعتشان بسته ام امید
ای مونسم، فدای ضريح مطهرت
من را پذیر نوکر درگاه نوکرت
من را بده دلی پرِ نور و زلال و صاف
حقا که نام توست همین عین و شین و قاف
من را ببخش قلب شما را شکانده ام
پای همین سه حرف محبت نمانده ام
آری گناه کرده ام و دیده ای شما
کِی غافلید از عمل خوب و زشت ما
آقا ببخش خادم خوبی نبوده ام
اما دلم ز غیر تو آقا زدوده ام
هرچند پیر و خسته دل و ناتوان شدم
وقتی که روضهٔ تو شنیدم جوان شدم
آقا بیا و گوشه نگاهی به ما نما
روزیِ عاشقان، سفری کربلا نما
در این شب ولادت با سر سعادتت
روزی ما نما نَفَسي از عبادتت
در این سحر بیا و پر از عشق کن مرا
دلخسته از تعلق و از شهوتم شها
یک گوشه چشم کن به (وفا) شاه کربلا
یک گوشه ای ز چشم اباالفضل با وفا
شاعر:حسین خیر خواه
- جمعه
- 3
- مرداد
- 1399
- ساعت
- 13:36
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
ارسال دیدگاه