خرابه بی تو ندارد صفا بیا بابا
بپرس حال من درد آشنا بابا
نمانده در تن آزرده ام رمق دیگر
شکسته خسته و افتاده ام ز پا بابا
سلام ، همسفر کربلا به کوفه و شام
فراز نیزه نبودی ز ما جدا بابا
کبود گشته تنم بسکه تازیانه زدند
به جرم اینکه تو را می زنم صدا بابا
چقدر زجر در این طول راه زجرم داد
که کرده ام طلب مرگ از خدا بابا
سپرد سهم غذای خودش به من عمه
و خورد در عوضش غصه ی مرا بابا
به طرح روی لبت نقش بوسه ی چوب است
که خیزران به لبت خورده بارها بابا
کنون که آمده ای می بری مرا همراه ?
نمی کنم به خدا دامنت رها بابا
کمیل را به نگاهی تفقدی فرما
نشسته منتظر لطف تو گدا بابا
- سه شنبه
- 7
- مرداد
- 1399
- ساعت
- 1:49
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
کمیل کاشانی
ارسال دیدگاه