یا امام هادی(ع)
امشب خدا از حجت خود رونمايي می کند
یک طفل بر قلب همه فرمانروایی می کند

در محفل کرّوبیان جشن وطرب برپا شود
از آل حیدر کودکی جلوه نمایی می کند

نخل پر از بار علی بار دگر بر می دهد
این نوبرانه میوه اش بس دلربایی می کند

ابن الجوادی آمد از، ابن الرضایی دل برد
بعد از پدر بر کشتیِ، دین ناخدای می کند

در آسمان دین حق، ماه دهم سر می زند
هادی بود، هر گمرهی را رهنمایی می کند

نامش بود نام علی، از کودکی چون بلبلی
بر شاخسار علم دین، نغمه سرایی می کند

او کوه لطف ومرحمت، ما نوکرانش همچو کاه
باشد امید عاشقان، کو کهربایی می کند

در روز ميلاد نقی، هرشیعه ای شادان شود
سیر حریم یار را، از او گدایی می کند

ای کاش در میلاد او، در سامرا باشیم ما
بینیم یار پرده پوش، چهره گشایی می کند

شعر:اسماعیل تقوایی