یا بنت الحسین ع

رسیده گم شده اش محشری شده بر پا

غریبِ زخمی و عطشان، خوش آمدی بابا                 

به سینه میزند از غم خرابه هم امشب

سری نشسته در آغوش دختری تنها

سه ساله است ولی قد خمیده می آید

گرفته دست به پهلو چو مادرش زهرا (س)

پر از جراحت و درد است جسم بی تابش

ز بس دوید پی نیزه دار در صحرا

نگفت از غل و زنجیر و از اسارت خود

نشان نداد به بابا کبودِ سیلی را

نگفت از غم بازارِ کوفه و عمه

مصیبتی که کشید عمه زینبش آنجا

نگفت دست حرامی کشیده از گوشش

دو گوشواره که بابا خریده بود اما...

فقط از آن سر بی تن سوال کرد مگر

نبوده جد تو ای بی کفن، نبی خدا...؟!

گذاشت سر به گلوی بریده و جان داد

امان ز غربت و هجران... امان ز شام بلا      

نعیمه امامی اشلق . ۲۲ شهریور ۹۸