وداع باپیکر حسین(ع)
می روم اما دلم اینجاست، یا شیب الخضیب
دیده ام بهر تو چون دریاست، یا شیب الخضیب

می روم اما یکی تصویر آزارم دهد
پیکری عریان در این صحراست، یا شيب الخضیب

زنده ام اما مرا این زندگانی نیست، نیست
زندگی با تو فقط زیباست، یا شیب الخضیب

آن زمانی که هجو م آورد دشمن بر حرم
خواهرت فهمید بس تنهاست، یا شیب الخضیب

بر خیام افتاد آتش، خیمه هایت سوخت، سوخت
درنظر چون خانه زهراست، یا شیب الخضیب

وای از نعل ستوران وبدنهای شما
دشمنت با این عمل رسواست، یا شیب الخضیب

می برندم سوی کوفه با اسارت جان من
کوفه ای که مشهد باباست، یا شیب الخضیب

شمس من از روی نی بر خواهر خود، باز، تاب
راس تو مصباح در شبهاست، یا شیب الخضیب

شعر:اسماعیل تقوایی