بیقرارمو نمیدونم کجا هستی
ولی میدونم همیشه بین ماهستی
عاشق کرببلام آخه میدونم من
لااقل جمعه شبا کرببلا هستی

بین ماهستی ولی همیشه تنهایی
کسی نیست بده به دردای تو تسکینی
خوشبحال اون کسی که بی کسه آقا
شنیدم کنار هر غریبی میشینی

گاهی وقتا میگم ای کاش میشد اربابم
بشینه با ما سر یه سفره و اما
نون سفره های ما لایق آقا نیست
بوی شبهه میده زندگی ما مولا

هرکی نشناسه امامشو دم مرگش
نمیتونه اشهدو بگه زبونم لال
رحمی کن به این گدای بی سرو سامون
عمرشو کرده سپر با روضه ی گودال

تو بیای هیچ سفره ای خالی نمیمونه
برای یتیما بهتر از پدر میشی
دنیا رو گرفته دستای بلا آخه
داری هر لحظه آقا غریب تر میشی

تو بیای زمین و آسمون میشه اباد
میرسی بداد هرکی که زمین گیره
کدوم اربابیه که مثل تو اربابم
حتی دست ما گنه کارا رو میگیره

هرکی بشناسه تو رو شبیه پروانه
تو آتیش عشق تو همیشه میسوزه
هرکی از عشقت بمیره زنده تر میشه
دیدن تو آقا ارزوی هرروزه


خادم_زینب