عباس بُود درعلقمه
زائر شده برفاطمه
دستش جداگشته
فرقش دوتاگشته
گردیده است در کربلا
به زیرٍ تیغ ونیزه ها
مشکش شده صدچاک
افتاده است برخاک
گردیده جاری از دوعین
اشک تو از بهرحسین
آن کشته ی گودال
که شد تنش پامال
اهل امید خیمه ها
تشنه ن تموم بچه ها
ای ساقی طفلان
عباس کام عطشان
گشتی زٍ مرکب سرنگون
شد علقمه دریای خون
آب آورم عباس
ای یاورم عباس
عباس بیا با مشک آب
بی تاب شده بازم رباب
پرخون شده ابروت
نیزه زدن بازوت
نیزه به تن داره میره
خون از بدن داره میره
علقمه غوغا شد
فرق سرت واشد
شاعر : سید حمیدرضا عزیزی
- پنج شنبه
- 17
- مهر
- 1399
- ساعت
- 0:59
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
ارسال دیدگاه