انتقادی..
در محکومیّت اهانت به پیامبر اکرم و اهانت به ساحت حضرت زهرا سلام الله علیها..

هر که بر پیغمبر و آلش..جسارت می کند
شک نکن دارد حماقت در حماقت می کند

صاحبِ اندیشه با توهین نمی آید جلو..
صاحبِ اندیشه ..در گفتار دقّت می کند

انبیا و اولیا..الحقّ مقدّس زاده اند..
خوش به حالِ آنکه از آنها حمایت می کند

بی دلیل و بی سند هر کس که می گوید سخن!
بحثِ کمبود است و احساسِ حقارت می کند

حُکمِ شرعی این چنین باشد که مهدور الدم است
هر که بر پیغمبر و زهرا..اهانت می کند

ناقص ست گر اطلاعاتت..بیا حرفی نزن
بر سخن گفتن زبانت از چه جرات می کند؟

هر نَفَس که می کشی..آلوده می سازی زمین
اهل بدعت را خدا هم غرقِ لعنت می کند

ساحتِ قدسِ پیمبر یا حریمِ فاطمه...
حق تعالی در مقامِ این دو صحبت می کند

انتظارِ موهنان را می کِشد نارِ جحیم..
در جزا حتّی زبان از او شکایت می کند

ذرّه ای همفکر با اصحابِ طغیان خوب نیست
وای بر آنکس که در فکرش شراکت می کند