بین شك كردگان اگر انداخت
چهره در چهره ی قمر انداخت
سلسله كوهِ هاشمی شد چون
دست در بازوی پدر انداخت
زلف را ریخت روی شانه ی باد
باد را بین دردِ سر انداخت
اكثر دشمنان خود را او
نه كه با تیغ، با نظر انداخت
از كمانی كه داشت از دستش
مژه اش تیر بیشتر انداخت
یكی از ترس او سپر برداشت
یكی از هیبتش سپر انداخت
آمد عباس نصف لشگر را
از تكاپو همین خبر انداخت
ظهر فهمید طعم مُردن را
هر كسی را كه در سحر انداخت
شیر را كرد شیرِ در كاسه
تا بنوشد در او شكر انداخت
شاعر:مهدی رحیمی
منبع:سایت حسینیه
- دوشنبه
- 29
- آبان
- 1391
- ساعت
- 13:39
- نوشته شده توسط
- مرتضی پارسائیان
ارسال دیدگاه