ای افتخار عالم هستی لقای تو

پاینده چون بقای حقیقت بقای تو

اسلام سرفراز به ایمانت از نخست

خورشید پرتوی ز فروزنده رای تو

من هیچ کس دگر نشاسم بروزگار

بانوی خاندان فضیلت سوای تو

الحق که هر چه فخر و شرف بود در جهان

میخواست خاص شخص تو باشد خدای تو

شوی تو مرتضی و رضایت رضای او

زین رو بود رضای خدا در رضای تو

دخت خدیجه بودی و در خانه علی

چشم زمانه خیره بماند از وفای تو

حلم حسن که پایهدین استوارداشت

کرد أشکار تربیت جانفزای تو

در خانه تو درس شهادت فرا گرفت

آن پاکبا ز خسرو گلگون قبای تو

پرورده ای تو زینب کبری تو دختری

دختر نه بلکه ضیغم دختر نمای تو

دنیا نساخت با تو و گاری شگفت نیست

این خاکدان پست کجا بود جای تو

مانند شمع سو ختی و اشک ریختی

جانسوز همچو ناله نی شد نوای تو

پیش تو خاک بودی  فدک زانکه در فلک

بوسد بافتخار ملک خاک پای تو

زانرو شدی فسرده چو گل کز نفاق و کفر

بی اعتنا شدندببانگ رسای تو

کفر و نفاق قوم عرب أشکار شد

روزی که رنجه گشت دل مبتلای تو

آتش زدند دوزخیان چون در بهشت

آتش گرفت جان جهان از برای تو

بر حال تو اگر در و دیوار  نال کرد

نبود عجب که بوده عجب ماجرای تو

بهر رهائی علی از دست دشمنان

بالا گرفت کوشش حسرت فزای تو

وان زیوریکه بست ببازوی تو عدو

افزود ای شفیعه محشر بهای تو

هستی امین گنج عنایات کردگار

من نیز چشم دوخته ام بر عطای تو