قبلۀ عالمین مُلک ری است
خونبهای حسین مُلک ری است
قطعه ای از فدک ، همین ارض است
عرض بدر و حنین ملک ری است
چونکه محشر بپا شود ، به یقین
شاهد نشأتین ملک ری است
سرزمینی که در دلش پنهان
هست نورِ دو عین ملک ری است
کوی عبدالعظیم کوی خداست
همچو کوی حسین ملک ری است
حرم سیدالکریم اینجاست
خانۀ زینبین ملک ری است
مأمنِ نسلِ موسیِ جعفر
شرحی از کاظمین ملک ری است
از جماران سخن نمیگویم
عشق پیر خمین ملک ری است
در تأسّی به شور عاشورا
شاهد شور و شین ملک ری است
مرکزِ دانش و علوم و حدیث
مظهر زیب و زِین ملک ری است
مُلک ری کربلای ایران است
حرمش قبله گاه تهران است
قبله گاه حسینیون اینجاست
این دیار آشنای آل عباست
هم نظرگاه حضرت زینب
هم قدمگاه حضرت زهراست
از خراسان گرفته تا قم و ری
جای جایش حریم پاکِ رضاست
جاده ها دارد از بهشتِ برین
رفت و آمد در این حرم زیباست
حاجت از سیدالکریم بخواه
زانکه بابُ الحوائج دلهاست
نزد ارباب آبرو دارد
کم مخواهی ! که صاحبِ امضاست
هرکه خواهد به کربلا برود
ضامنِ برگِ سبزِ کرب و بلاست
هست اینک هزار و اندی سال...
حضرتش مَحرمِ دلِ شهداست
چه بلاها که دور کرده ز ما
فتنه ها را مقابل ، این آقاست
آنچه پیروزی است ، اَزو داریم
او پناهِ امام و امت ماست
مُلک ری کربلای ایران است
حرمش قبله گاه تهران است
شهر ری جلوه گاهی از کوثر
خاک آن از بهشت هم برتر
دور باد این وطن ز بد خواهان
لعنتِ حق به بد دلان ، یکسر
گندم ری چه ماجرایی داشت
جویِ ری هم نشد نصیبِ عمر
عمرِ سعد بد معامله کرد
مُلک ری را شنید و شد کافر
بهر خوشنودیِ یزید ، آورد...
پیشِ روی حسین ، یک لشکر
این همان واقعیتِ تلخ است
حبّ دنیا به نیزه آرد سر
تشنه لب ، سر بریده شد ، مظلوم
خنجرِ کینه خورد بر حنجر
آب را هم به خیمه اَش بستند
طفلِ شش ماهه ، تشنه شد پرپر
با که گویم که در برِ ارباب
ارباً ارباست شبهِ پیغمیر
همه اینها بخاطر ری بود
پیشِ چشمِ ز خون ترِ خواهر
مُلک ری کربلای ایران است
حرمش قبله گاه تهران است
کشته ها زیر دست و پا رفتند
هیجده سر به نیزه ها رفتند
در خیام حرم ، پیِ غارت
با کف و سوت اشقیا رفتند
گوشوارِ یتیم های حسین
دستِ دژخیمِ بی حیا رفتند
معجر و روسری و چادر ها
گه به نی ، گاه زیر پا رفتند
اهلبیتِ حسین ، کَت بسته
به اسارت ز کربلا رفتند
چون حرم را به قتلگه بردند
ناله ها تا خودِ خدا رفتند
زیر بارانِ تازیانۀ خصم
تا دل کوفه یاسها رفتند
آه ، ناموسِ کبریا تا شام
با اراذل به صد بلا رفتند
وای از مجلسِ حرامیها
آل عصمت ببین کجا رفتند
آبروی دیار ما هم رفت
ری شکاران ، شکارها رفتند
ملک ری کربلای ایران است
حرمش قبله گاه تهران است
راهِ ما راهِ کربلای حسین
دلِ ما هست مبتلای حسین
درسِ عبرت گرفته شیعۀ او
تا قیامت ز ماجرای حسین
با یزیدی ، مذاکره ممنوع
نقشۀ راه ، خطبه های حسین
با ولیِ فقیه همراهیم
این ولایت همان ولای حسین
انقلاب ، انقلاب اسلامی است
نهضت ماست در لوای حسین
چشمِ فتنه در آمد از حدَقه
با همین پاسدارهای حسین
هیئت و مسجد و بسیج و سپاه
پیروِ لشکرِ خدای حسین
از حرم ، تا سراسرِ عالم
بنگر پرچم عزای حسین
تا به قدسِ شریف خواهد رفت
جِیشِ مهدی ، ز كربلاي حسین
عاقبت با دعای عبدالعظیم
ذوالفقار است و خونبهای حسین
مُلک ری کربلای ایران است
حرمش قبله گاه تهران است
- شنبه
- 1
- آذر
- 1399
- ساعت
- 22:20
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
- شاعر:
-
محمود ژولیده
ارسال دیدگاه