• سه شنبه 15 آبان 03

 محمد فردوسی

وداع با ماه مبارک رمضان -(وقت جدایی من و ماه صیام شد)

357

وقت جدایی من و ماه صیام شد
یعنی غروب طلعت این بار عام شد

دارد بساط ماه خدا جمع می شود
آه درون سینه ی ما مستدام شد

توشه برای روز جزا برنداشتم!
فرصت گذشت و خوشه ی عمرم تمام شد

یادش به خیر...سوز مناجات نیمه شب
وقتی که با خدا دل ما هم کلام شد

یادش به خیر...لحظه ی افطار...تشنگی
نام حسین گفتن ما التزام شد

دست ادب به سینه نهادم به سوی او
اشکم روان و ذکر لبم اَلسَّلام شد

وای از دمی که خنده ی کوفی جماعتان
بر زخم بی شمار تنش التیام شد

هر کس به نوبه ی خودش از او بها گرفت
وقتی میان قتلگهش ازدحام شد

  • سه شنبه
  • 4
  • آذر
  • 1399
  • ساعت
  • 12:49
  • نوشته شده توسط
  • یوسف اکبری

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران