كوفه پس از حيدر فضای مبهمی داشت
آن شهر غم هر گوشه آثار غمی داشت
در كوچه های شهر غم آلود كوفه
هرجا يتيمی بود حال درهمی داشت
آنشب فقيری از خدای خويش پرسيد
كوآنكه هر شب با فقيران عالمی داشت
مرهم برای زخم او پيدا نمی شد
امّا برای زخم عالم مرهمی داشت
بردند او را نيمه شب پنهان ز مردم
رفت آنكه بهر خويش چاه محرمی داشت
بيت ولايت بعد از او بيت الحزن شد
بر روی ديوار و درش گرد غمی داشت
هر غنچه و هر گل به گلزار ولايت
بر روی گلبرگ رخ خود شبنمی داشت
از گريۀ زينب تمام عرش لرزيد
وقتی ميان زمزمه ها زمزمی داشت
يك سو حسين و سوی ديگر مجتبايش
گريان ز هجر روی بابا ماتمی داشت
عباسِ او با ياد درد غُربت او
در گوشۀ تنهائی خود عالمی داشت
هرگاه می خواهم كه از دردش بگويم
گويم«وفائی» او مگر درد كمی داشت
- سه شنبه
- 4
- آذر
- 1399
- ساعت
- 14:23
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه