اي حسين جان زينبم از شام ويران آمدم
بهر ديدار تو با رنج فراوان آمدم
از جفاي خصم دون افتاده ام ديگر زپا
همچو بيماري طبيبا بهر درمان آمدم
عهد و پيماني كه بستم با تو در روز ازل
خون دلها خورده و تا خط پایان آمدم
رفتم از كرب وبلايت براسيري تا به شام
در دل از شام بلا با درد پنهان آمدم
ديده بگشا تا بگويم با تو از اسرار دل
قد خميده از جفا و ظلم عدوان آمدم
اكبرت پايين پا خفته به سينه اصغرت
با رباب و مادر اكبر نواخوان آمدم
آرميده در كجا عبّاس والا منصبم
بهر ديدارش. كنون با خيل ياران آمدم
ديده بگشا اي برادر گويم از زجر و سنان
سوی تو با کودکانی زار و گريان آمدم
گوشه ی ويرانه يكشب آمدي در طشت زر
بهر. ديدار سر خونين شتابان آمدم
نيمه شب در گوشه ی ويرانه در شام بلا
سوي تو با دخترت محزون ونالان آمدم
بوسه بر لبهاي خونين تو آن ُدردانه زد
گفت بابا از غم هجر تو برجان آمدم
لب به لبهايت نهاده روحش آرامش گرفت
گوشه ی ويرانه بي جان گشت وگريان آمدم
اي برادر گر به آخوندي نمائي يك نظر
زائر كويت شود گويد ز ايران آمدم
- سه شنبه
- 18
- آذر
- 1399
- ساعت
- 23:26
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
کربلایی حسن آخوندی
ارسال دیدگاه