در حسرت باران ترک خورده دل ما
آتش زده بی حاصلی بر حاصل ما
تقدیر؟ یا تقصیر ما بوده که دوریم
از نور رویت ای تو ماه کامل ما
دریای رحمت! تشنه ی یک جرعه مِهریم
دامن مکش ای مهربان از ساحل ما
جانی بده ، پژمرده ی دلمُرده هستیم
این حب دنیا آخرش شد قاتل ما
از ما به سویت شَرّ و نامردی رسیده
اما همیشه بوده لطفت شامل ما
ما بعدِ عمری اول راهیم ، افسوس
لنگ است پاهای همیشه در گِل ما
با این همه از رحمتت بر ما رسیده
خالی نمانده دستهای سائل ما
چشمانمان از فیض دیدار تو محروم
نوری بده بر چشمهای غافل ما
حس تقرب بر تو داریم بین هیئت
اینجا نگردد هیچ چیزی حائل ما
- یکشنبه
- 23
- آذر
- 1399
- ساعت
- 12:3
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
حسین رحمانی
ارسال دیدگاه