غبار هر قدم تو صفای میخانه ست
نسوخت آنکه به گردت شبیه پروانه ست

چه گویم از خم چشم لبالبت ساقی
که با وجود تو میخانه هم کرمخانه ست

به غصه های دل بی قرار واقف نیست
کسی که با غم دوری یار بیگانه ست

به پای مکتب عشق و جنون و ایثارت
هرانکه عقل و دلش را نداده دیوانه ست

مرا بزن ، زدنت هم بدون حکمت نیست
همیشه کار کریمان خدا پسندانه ست