آنکه از جور و جفا حق تو را انکار کرد
در جوانی زندگی را بهر تو دشوار کرد
دیدن قد خم و اشک همیشه جاری ات
خون به قلب داغدار حیدر کرار کرد
حرف رفتن میزنی خانه خرابم می کنی
چشم بیمار تو و اله مرا بیمار کرد
با تو چه رخ داد در کوچه نگفتی با علی
کاین چنین بانو تو را از زندگی بیزار کرد
رخ مپوشان از علی ای روشنی خانه ام
بشکند دستی که تصویر رخت را تار کرد
خبر بی کسی ام بعد زمین خوردن تو
راه را بهر عدوی مرتضی هموار کرد
دیدن پیراهن از خون ترو دیوار و در
آسمان را پیش چشمان تر من تار کرد
عاقبت از داغ تو از پا فتادم فاطمه
هر چه با من کرددیوارو درو مسمارکرد