شبیه ربنایی که دم افطار می پیچد
صدای فاطمه در کوچه و بازار می پیچد
مگر زهرا نبود انگیزه ی ایجاد این عالم
چرا دور سر او گنبد دوار می پیچد
چه غوغایی به راه افتاده از زهرا در این خانه
صدایی که به در خورده است، از دیوار می پیچد
سرش خورده به دیوار و کمی با مکث می افتد
کنار استخوان پهلویش مسمار می پیچد
برای محسنش کاری نمی شد کرد اما او
به سمت مرتضی با حالتی غمبار می پیچد
علی رفته، در افتاده، زبانه می کشد آتش
وجود مادرم در شعله ها انگار می پیچد
همین آتش زبانه می کشد تا خیمه ی اطفال
صدای نازدانه دختری این بار می پیچد
تنم، پیراهنم آتش گرفت ای عمه کاری کن
زمین که می خورم، موهام لای خار می پیچد
- پنج شنبه
- 4
- دی
- 1399
- ساعت
- 14:54
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
- شاعر:
-
امیر عظیمی
ارسال دیدگاه