تاخدابرعشق قامت می کشید
یک جهان گوئی وجاهت می کشید
آیه هاراروی مژگانهای او
سوره ای میکردوصورت می کشید
در سویدای دل خوش نقش او
لایه در لایه محبت می کشید
عشق را در پیکری جان میدمید
جلوه ی وجدان و غیرت می کشید
آنچنان پیکر تراشی کرده بود
آفتاب از او خجالت می کشید
گفت جبریل اش که ای جان آفرین
قامت است این یا قیامت می کشید؟
داد بر او خالق یکتا جواب
" آفتاب آمد دلیل آفتاب "
این که میبینی وجود یک زن است
شاهکار دست قهار من است
این نه خورشید است و نی ماه شب است
این همان آئینه ی من "زینب" است
او وفا را پایه ریزی می کند
بر دراَش مَریم کنیزی می کند
خوش تماشا کن زمان کم می شود
روزی این قامت ز غم خم می شود
باز زینب حق پرستی می کند
روی مَحمل نیز مستی می کند
خاک در دستان او زر میشود
غیرتش فاتح به خنجر می شود
سیفی ام گه شمع و گه پروانه ام
مست عشق زینبم دیوانه ام
- یکشنبه
- 7
- دی
- 1399
- ساعت
- 13:15
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سید تقی سیفی اردبیلی
ارسال دیدگاه