درد تنم به ضعف تنم گريه مي کند
بر درد هاي من بدنم گريه مي کند
از چشمِ زخمِ سینه ی من اشک خون چکد
بر اين نفس نفس زدنم گريه مي کند
امشب به زخم سينه من پيرهن گريست
فردا به زخم من کفنم گريه مي کند
پروانه وار زینب من دور بسترم
بر اين چو شمع سوختنم گريه مي کند
از درد شانه آه کشم آه میکشد
شانه به موی او نزنم گریه میکند
کشته مرا غمش که نشسته کنار من
اين شير مرد بت شکنم گريه مي کند
گاهي برای اين پر و بال شکسته ام
گاهي براي پر زدنم گريه مي کند
هربار روي خود ز علي مي کنم نهان
گويد که رو نگیر، منم! گريه مي کند
من میکنم نهان زعلی روی خویش را
بيش از علي ولي حسنم گريه مي کند
شاعر:محمدمعارف وند
- دوشنبه
- 8
- دی
- 1399
- ساعت
- 11:2
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
ارسال دیدگاه