ویرانه شد بهشت بیابان صفا گرفت
شهر گناه حال و هوای خدا گرفت
با سر دوید سوی طبق طفل بستری
زینب بیا بیا که مریضت شفا گرفت
این هم یکی ز معجزه های رقیه بود
بر دامنش بهشت خداوند جا گرفت
با اشک چشم راس پدر را گرفت پس
یعنی که انتقام ز تشت طلا گرفت
حاجیه سه ساله ولیمه گرفته بود
اما ولیمه حال و هوای منا گرفت
سُر خورد ناگهان سر بابا به روی خاک
دل های اهل بیت دوباره عزا گرفت
از چشم های فاطمه افتاد شهر شام
آه یتیم بی رمقی شهر را گرفت
آن کس که بود حضرت زهرای قافله
در شهر شام شُهرت ام البکا گرفت
...با زخم های کاری جسم نحیف خود
نیروی پیکر زن غساله را گرفت
شاعر:محمد حسین رحیمیان