کسی در سن هجده سالگی پهلو نمیگیرد
کسی در خانه اش از مَحرَم خود رو نمیگیرد
جوان وقت نشستن از کسی یاری نمیخواهد
و تا برخواست از جا دست بر زانو نمیگیرد
ولی زهرای من این روز ها یک دست بر پهلو
و دست دیگرش را هم به روی گونه میگیرد
نمیبینم که بنشاند به زانو کودکانش را
بغل میگیرد اما یاری از بازو نمیگیرد
به دستی میکِشد بر گیسوی طفلان خود شانه
به دست دیگر اما موج را از مو نمیگیرد
مادر دگر بهانه به دستت نمی دهم
یک لحظه کار خانه به دستت نمی دهم
دستت شکسته و به سرم شانه می کشی
از این به بعد شانه به دستت نمی دهم
- یکشنبه
- 14
- دی
- 1399
- ساعت
- 11:19
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
محمد حسین ملکیان
ارسال دیدگاه