سلام، حکمت، ولایت، مصیبت، دفاع از امام

سلام خالق سلام خلقت سلام احمد سلام امّت

سلام رضوان سلام جنّت سلام غلمان سلام حورا

سلام آدم سلام حّوا سلام مریم سلام عیسی

سلام یاسین سلام طاها به جسم زهرا به جان زهرا

مهین صفیه بهین امینه نهال مکه گل مدینه

رسول حق را سرور سینه ولی حق را یگانه همتا

جلال منّان جمال سبحان روان قرآن زبان فرقان

قرار امکان مدار ایمان رسولهء حق بتول عذرا

در اوست پنهان کمال سرمد از اوست پیدا جمال احمد

ریاض حسنش گل محمّد بیاض رویش بهشت بابا

دُرِ نبوت گل ولایت محیط رحمت یم عنایت

رسل به نورش شده هدایت یکی به جودی یکی به سینا

هزار یوسف به تخت شاهی هزار یونس به بطن ماهی

به عصمت او دهد گواهی به مدحت او هماره گویا

به هر کلامش هزار حکمت به هر پیامش هزار حجّت

 به هر نگاهش هزار جنّت به هر قیامش هزار طوبی

اگر تو داری به او مودت و گر مرا هست از او محبت

تو را به باغ جنان چه حاجت!؟ مرا ز قعر سَقَر چه پروا!؟

ضلالت از ما هدایت از او توسّل از ما عنایت از او

اطاعت از ما ولایت از او ولایت از او اطاعت از ما

زبان گشودم به مدحت وی "سنائی" ام گفت بگوش هی هی

«به کنه ذاتش خرد برد پی اگر رسد خس به قعر دریا»

خدا به قرآن کند ثنایش رسول خیزد به پیش پایش

علی به حسن خدانمایش جمال حق را کند تماشا

فلک به کویش پناه دارد ملک به سویش نگاه دارد

دو آفتاب و دو ماه دارد دو عالم افروز دو عالم آرا

ائمه حجّت برای امت تو بر ائمه هماره حجت

کنند از تو همه اطاعت چنان که از ذات حق تعالی

بهشت وحی آشیانۀ تو صدای قرآن ترانۀ تو

بدین جلالت ز خانۀ تو شرار آتش گرفت بالا

ز گریه بسته ره گلویت ز غصه گشته سفید مویت

چو خورد سیلی به ماه رویت جهان سیه شد به چشم مولا

قسم به قرآن عدو ترا کشت به پیش چشمان مرتضی کشت

یکی نپرسید از او چرا کشت یکی نگفتا چه کرده زهرا!؟

تو جان خود را به کف نهادی زدست رفتی زپا فتادی

گه اوفتادی گه ایستادی رها نکردی امام خود را

خزان جفا کرد به لاله ی تو که رفت از کف سلالۀ تو

مدینه لرزید ز نالهء تو پرید رنگ علی اعلا

استادسازگار، گلچینی از قطعه