تربیت، خطبه

ازل برای ابد ملک لایزالش بود

چه فرق می کند آخر که چند سالش بود

حریم عرش خدا بود سقف پروازش

تمام وسعت عالم به زیر بالش بود

وجود خون خدا را به شیر خود پرورد*

بزرگ کرب و بلا طفل خردسالش بود

پس از غروب که خورشید راه خانه گرفت

چراغ کوچه ی شب قامت هلالش بود

زمین شب زده را رشک آسمان می کرد

اگر فزون تر ازآن خطبه ها مجالش بود 

امید مهدی نژاد

*"وجود خون خدا را به دامنش پرورد"، به نظر مناسب تر است.