زخم بستر؛ میفهمی چیه؟
آه مادر؛ میفهمی چیه؟
جلو چشماش میخوره زمین
داغ حیدر؛ میفهمی چیه؟
دلیل خلقته این زمین و آسمونه
علی خیلی دوسش داره
چرا پهلوش شکسته چرا قدش کمونه
چرا دستش به دیواره
این شبا مادر افتاده تو خونه
اشک چشای حسنین روونه
با حال مضطر همگی نشستن
زینب براشون روضه ای میخونه
(الهی بشکنه دست مغیره
میان کوچه ها بی مادرم کرد)
آتیش و نار ، روضه ست بخدا
در و دیوار ، روضه ست بخدا
از همه سخت تر اینه فقط
زخم مسمار ، روضه ست بخدا
پشت دربِ شکسته سر و روی یه مادر
توی شعله ها میسوزه
به غلاف مغیره ، به میخ روی اون در
علی داره چشم میدوزه
غصه ها انگار میزنه جوونه
این شبا غرق غمه آشیونه
مادر خونه افتاده پشت در
بابا برامون روضه ای میخونه
(وای من وای من وای من
میخ درو پهلوی زهرای من)
تازیانه به پرش میزد
او شرر به پیکرش میزد
تا که دست مولا بسته شد
دومی با نوکرش میزد
بشکنه دست اونکه دست بابامو بسته
مدینه باز میشه غوغا
با لگد هاش پهلوی مادرم رو شکسته
جلوی چشم بچه ها
بهار عمر فاطمه خزونه
خیلی بَده این ضرب تازیونه
تو کوچه ها پشت سر علی بود
علی با گریه روضه ای میخونه
(در وسط کوچه تو را میزدن
کاش به جای تو مرا میزدن
شاعر:علی حاجیان فر
- دوشنبه
- 22
- دی
- 1399
- ساعت
- 11:20
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
ارسال دیدگاه