زعفر جن،آن هوادار حسین بن علی
عاشق نام علمدار حسین بن علی
شیعه ی بامعرفت،مصداق ایمان و شرف
شاهد آلام و ایثار حسین بن علی
خاک پای زینب کبری و آل مصطفی
یاور و یار و مددکار حسین بن علی
چاکر سرباز ششماهه،غلام اکبرش
نوکر،دربان دربار حسین بن علی
شد مباهاتی برای کل نسل جنییان
گشته نایل چون به دیدار حسین بن علی
تا حسین در کربلا فریاد زد:هل من معین؟
با سپاهی گشته زوار حسین بن علی
دید یاران حسین بر خون خود غلطیده اند
شد خزان گلهای گلزار حسین بن علی
بهر یاری آمده،افواجی از موج ملک
انبیا مبهوت در کار حسین بن علی
آدم و خضر نبی،نوح و سلیمان و شعیب
مریم و سارا شده زار حسین بن علی
در جنان طاها ز سر برداشته عمامه را
حضرت زهرا عزادار حسین بن علی
گفت:ای مولای من،زعفر فدای اصغرت
آمدم تا که شوم یار حسین بن علی
لشگرم فرش قدومت،ناله ی غربت مزن
شاد گردد چونکه اغیار حسین بن علی
اذن ده،تا کوفه را با خاک و خون یکسان کنم
مردمش شد خصم خونخوار حسین بن علی
میزبان از میهیمان اینگونه دعوت میکند؟
تا نماید قصد آزار حسین بن علی؟
اذن ده،تا که بگیرم از تمام کوفیان
انتقام خون انصار حسین بن علی
ناگهان مولا به رسم غیرت و مردانگی
گفت:زعفر،ای هوادار حسین بن علی
من نمیخواهم کمک،اجر تو با پروردگار
زود برگردید،اخیار حسین بن علی
چون شنیده زعفر جن،از امامش زین سخن
شد مطیع،امر پربار حسین بن علی
آن بساط شادیش تبدیل گشته بر عزا
تا شود اینگونه غمخوار حسین بن علی
مادر زعفر چو دید آمد سپاه جنییان
از کنار آل اطهار حسین بن علی
گفت عاقت میکنم زعفر،چرا برگشته ای؟
شد قلم دستان سردار حسین بن علی
در قیامت میشوم از روی زهرا شرمگین
میکشم خجلت ز رخسار حسین بن علی
- دوشنبه
- 22
- دی
- 1399
- ساعت
- 19:1
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
بهلول حبیبی زنجانی
ارسال دیدگاه