پدیده ی خلقت

بانوی ما که در همه خصلت پدیده بود
منصوره و محدثه بود و حمیده بود

پیداست از عطیه ی کوثر به مصطفی
اورا خدا برای خودش آفریده بود

تا آنکه خلق، آینه ی ذات خود کند
حتی خدا جمال خودش را ندیده بود

روح الامین غلام درش شد ازآن سبب
بهر نزول وحی ، خدا برگزیده بود

عمرش شبیه یک غزل پر زغصه و...
مضمون دردهای دلش صد قصیده بود

صد حیف در اواخر عمر کم اش ولی
قد رشیده اش چو هلال خمیده بود

هجده بهار زندگی اش را نظر زدند
نیلوفری که رنگ رخش هم پریده بود

سِنّی نداشت مادر ما ، در جوانی اش
جز حیدر از مدینه و عمرش بریده بود !

اصلا رمق نداشت تنش چون پی ِ علی
آن روز بین کوچه ز بس که دویده بود

در بین دود و شعله به دیوار پشت در
مشق عقیله را دم خیمه کشیده بود...

✍رامین برومند(زائر)