گــل بــاغ وفـــا ؛ امّ البنين است
دواي درد مـــا ؛ امّ البنين است
خدا داند كه بعد ازمـرگ زهـرا(س)
انيـس مـرتضي(ع) ؛ امّ البنين است
اگـرچـه گـفت : بر زهـرا(س)كنيزم
به شيعه رهگشا ؛ امّ البنين است
به زينب بعد زهـرا(س) يارو غمخوار
انيس و همنوا ؛ امّ البنين است
شب تار حسن(ع)را همچو خورشيد
شده نــور و ضيا ؛ امّ البنين است
همان كه نيمه شب سيراب مي كرد
حسيـن(ع) تـشنه را ؛ امّ البنين است
كـسي كـه زاد فـرزنـدي چــوعبّاس
خــــداونـــد وفـــــا ؛ امّ البنين است
هـمـان مـادركه بـرعـبـّاس آمـوخت
فـقـط عشق و صفا ؛ امّ البنين است
بگفت اورا؛حمايت كن حسين(ع) را
بــه طــوفــان بــلا ؛ امّ البنين است
بگـفـت آنـكس پـسررا؛جان فـدا كن
بـه دشــت كـربــلا ؛ امّ البنين است
چـو بـگـذشـت از اباالفضلش بگفتم:
يــم جـود و ســـخا ؛ امّ البنين است
بود او (آذرين) ام اباالفضل
به هر دردي دوا ؛ ام البنين است
- جمعه
- 26
- دی
- 1399
- ساعت
- 11:2
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
ودود آذرین خلخال
ارسال دیدگاه