یه جورایی تحمل کردنش سخته برام زهرا
میری اما تو میبینی که موندم بی کس و تنها
منم و یه شهر دشمن منم و هزار زخم باز
تویی وهزار غصه
بزار ببینمت بیا و روم و زمین ننداز
از این پهلو به اون پهلو دردِ
از این ابرو تا اون ابرو خونِ
از این بستر تا اون بستر زخمِ
از این بازو تا اون بازو خونِ
امون ای دل
نفس تا میکشی پیراهنت دریای خون میشه
من از چشمات سوال دارم بمونم بعد تو چی شه
منم و یه عمر حسرت
منم و هزار دلشوره
تویی و هزار ماتم
میبینی حالم و منم و دل تنگی و غربت
در ِ خونه هنوز رد خونِ
روی دیوار هنوز جای دستِ
تو رو میزد جلو چشمام زهرا
من و میبرد با دستای بسته
امون ای دل
روزای آخرت دیدم داری با گریه میسوزی
دیده زینب نشستی و یه پیراهن رو میدوزی
یه روزی میاد از راه میبینمت بین اون گودال
میبینی جدا میشه سر حسین من میرسه نالت با سوز و آه
نه انگشت و نه انگشتر مونده
عزیز من تنت غرق خونِ
سرت حالا میره روی نیزه
صدا نالت من و میسوزونه
امون ای دل
- شنبه
- 27
- دی
- 1399
- ساعت
- 15:16
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
جمیل سالار بارده