باورم کن ای طبیبِ ناب، بیرونم نکن
میخورم از درد پیچ و تاب، بیرونم نکن
عشق تو عمریست دل را در عطش انداخته
تشنه ام! قدری بنوشان آب، بیرونم نکن
دوست دارم این جنون نابِ مادرزاد را
میشوم در روضه ات بیتاب، بیرونم نکن
عاشقم! در هروله دور تو میگردم حسین(ع)
سخت غرقم کن در این گرداب، بیرونم نکن
من شهیدت میشوم آخر به هر نحوی شده
من فراهم میکنم اسباب! بیرونم نکن
توبه کردم، لطف کن اسم مرا از دفترت
خط نزن! از هیئتت ارباب، بیرونم نکن
پشت پا خوردم فقط از هر رفیق و نارفیق
پشت «در» جامانده ام، دریاب! بیرونم نکن
از منِ بیچاره آقا کربلایت را نگیر
از حرم حتی میانِ خواب، بیرونم نکن!
#صلی_الله_علیک_یاأباعبدالله_الحسین
#بالحسین_ع_إلهی_العفو
#أللهم_ارزقنا_کربلا
- پنج شنبه
- 16
- بهمن
- 1399
- ساعت
- 14:36
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه