تا کفن قامت زیبای گل طاها شد
از غم فاطمه در عرش عزا برپا شد
حسنین از غم مادر به سر و سینه زدند
دودمان نبوی محشر جانفرسا شد
امّ کلثوم به یک گوشه منزل بیتاب
اشك بر صورت او موج زد و دریا شد
زینب اما به لبش زمزمهٔ مادر داشت
مرگ مادر که به او واقعهٔ عُظما داشت
نصف شب اهل مدینه همه در خواب گران
زنده دار دل شب زینب مه سیما شد
غرق ماتم همه کون و مکان گشت ز غم
نی فقط یثرب و نی مکه و بطحا شد
با چه وضعی به بقیع برده علی فاطمه را
آگه از درد علی ذات حق یکتا شد
کس ندانست که در خانه حیپر چه گذشت
تا سحر پشت درِ سوخته اش غوغا شد
آنچنان گریهٔ حیدر به سما گشت بلند
تیره در چشم علی روشنی دنیا شد
قهرمانی که به یک ضربت برق آسایش
روز خندق که از آن مات، سمک درجا شد
فرقت فاطمه اما چه زمین گیرش کرد
بعد زهرا شب و روز همه واویلا شد
داغ زهرا کمر شیر خدا را بشکست
همه گفتند که میمیرد و بی زهرا شد
- شنبه
- 25
- بهمن
- 1399
- ساعت
- 22:29
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مجید قلعه بیگی
ارسال دیدگاه