فلک خون می باره، زمان تیره و تاره
سیاه پوشِ تمومِ عالم ، آقامون عزا داره
عجب غربتی ، اِی وای
واوِیلا .. امان از این مصیبت
واوِیلا .. تنها میونِ غربت
اسمِ تو رویِ زبونم
درد و غصه هات به جونم
با امام رضا میخونم ...
«سیدی موسیَ ابنِ جعفر ...»
چه زخمی روی ساقِ ، مصیبت این داغِ
بالا تر از نالۀ آقا صدای شلاقِ
عجب غربتی اِی وای
این شبها .. شکسته شد سکوتش
خَلِّصنی .. دعایِ تو قنوتش
زخمیِ همه وجودش
کل پیکرِ کبودش
حقِ حضرت این نبودش
«سیدی موسیَ ابنِ جعفر ...»
يا باب الحوائج یا موسیَ بْنِ جعفر
- چهارشنبه
- 13
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 14:17
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
ارسال دیدگاه