ساقی بیارباده،که شادی مقرّر است
گاه صفاست دیده بدنبال ساغر است
عیداست وگل شکفته وگلشن جوان شده
عالم زعطراین گل نورس معطر است
عطری که میرسدزگلستان سرمدی
رشک گلاب دلکش گلهای قمصر است
نوروزنیست،حال دل مابهاری است
این عیداعظمی ست،که ازآن نکوتراست
امشب،دل ازکمند مصائب رهاشده
این هم سعادتیست که برمامقدّر است
پرسیدزاهدی که طرب ازچه میکنی
این شب چرابه لیلهٔ یلدابرابراست
گفتم مپرس ازدل شیدای عاشقان
میلاددخت حضرت موسی بن جعفراست
دیده گشوده نجل علی،خواهررضا
ازنوراوست پهنهٔ گیتی منوّراست
گفتا؛ندیده روی وِراوصف میکنی
گفتم که نقش او به دل مامصوّر است
گفتاخموش بودی وطبعی نداشتی
گفتم زلطف اوست،سرودن میسّراست
آمدکریمه ای که سرخوان نعمتش
بنشسته خان وسائل وسلطان وقیصراست
معصومه نام و فاطمه خو،زینبی مرام
نامش همیشه زینت اوراق دفتراست
الگوی دختران نجیب است درعفاف
روزولادتش،چه نڪو،روزدختراست
"ناعم"غزل سرودی وغرق صفاشدی
هرکس ثنای یاربگوید،هنروراست
- چهارشنبه
- 13
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 17:52
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محمدرضا محمدی (ناعم)
ارسال دیدگاه